ﺩﺭ ﺷﺒﯽ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﻧﻤﯽ

ﺁﻧﻤﯿﺨﺖ
ﻭ ﮐﺴﯽ ﮐﺲ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻧﺰﺩﯾﮏ
ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺻﺨﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﻩ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺖ
ﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﻥ ﺁﻟﻮﺩ
ﺭﻭﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻨﺪ ﻧﻘﺸﯽ ﺭﺍ
ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﻧﺪﯾﺪﺵ ﻫﯿﭽﮑﺲ
ﺷﺴﺘﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﻧﮓ ﺧﻮﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ
ﺍﺯ ﺯﺧﻢ ﺗﻨﺶ ﺟﻮﺷﯿﺪ
ﻭ ﺭﻭﯼ ﺻﺨﺮﻩ ﻫﺎ ﮐﺸﯿﺪ
ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻧﻘﺸﯽ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﮐﻒ ﭘﺎﯾﺶ
ﮔﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﯽ ﺑﺎﺯ
ﺑﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺁﻭﺍﯾﺶ


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





نوشته شده در سه شنبه 5 آذر 1392برچسب:,
ساعت 1:14 توسط محمد تقوی |
نمايش باکس نظرات
بستن باکس نظرات